bayağı da oldu da, ben anca yazıyorum :) öyle yani güzel bi eve taşındık.
benim bugün kendimi çekiştiresim var.
Ailemin Samsun'u kazanmam gerektiği şeklinde uyguladıkları psikolojik baskıdan kendimi çok kötü hissediyorum. O kadar kötü hissediyorum ki, sınava daha bir yıl var, ama ben bir an önce burdan defolup gitmek istyiyorum. bu şu anki ruh halimle ilgili değil, aksine şu an çok da mutluyum buna rağmen böyle düşünüyorum. İzmir'e gitmek istiyorum.Hiç gitmememe rağmen benim için nedense çok ayrı bir yeri var.
Daha bile uzaklaşasım var da, işte o kadarına da cesaret edemiyorum.
(bu konu uçsuz bucaksız ve malesef sonuçsuz bir konu böyle..)
Cesaret demişken, lan ben ne kadar cesaretsiz bi insanım. Hiç bir şeye cesaret edemiyorum, doğruluk cesaret oyununda hep doğruluğu seçen gıcık tiplerdenim.Aman hiç bir şey ters gitmesin, bir şeyler bozulunca ben ve vücudum da yanlış tepkiler veriyoruz :D bkz. ygs stresinden şimdiden burnumun kanaması.
Ah bu eğitim sistemi yedi bitirdi hepimizi!
Zaten o ygs stresinden ölen kızdan da çok etkilenmiştim. Üstelik kız bizim yan okuldandı. O kızdan sonra vallahi ben de öyle olacağımı düşünmeye başladım. Ve hatta bi ara sanki son bir yılımı yaşıyormuş gibi yaşamaya karar verdim. Ki hep öyle yaşamalıyız bence de ben yapamam. Bir gün anneme babama söylemeden dersaneye gitmememekten bile nasıl korktum. Sanki ne yapacaktım? Uyuşturucu çetesiyle mi buluşacaktım? Veya sevgilimle sahilde iş mi pişirecektim? Yanımda aynı zamanda yan komşum da olan arkadaşımla mal mal dolaşacaktık.
Bir gün de zor bir sınava hiç hazırlanmadan girmeye karar verdim. Ama bu da yemedi tabi.
Ben de bunlardan sonra ''yapabileceğim'' gençken yapılacak ... şey listesini hazırlamaya karar verdim.
Hem üzerimdeki psikolojik baskılara son vermem için, hem bu pısırıklığımdan kurtulmam için, hem de monoton hayatıma renk getirmek, kısacası kendimi mutlu hissetmek için, hazır gençken bunu yapmaya ihtiyacım olduğuna inanıyorum.
Öneri beklerim :)
